Merhabalar. Bu yazıda cin içeceğinin yasaklarla dolu tarihçesini kaleme aldım. Flaman bölgesinden İngiltere’ye yayılan ve akabinde Amerikan barlarına giren cinin tarihini okuyunca hem eğlenceli hem de trajikomik taraflarını fark edeceksiniz.
İyi okumalar dilerim.
Kaynak: https://vinepair.com/articles/england…
Cin, aromasını ardıç meyvelerinden alan damıtılmış alkollü bir içecektir. Hollanda lisanındaki “genever” sözünden gelen cin, vakit içinde “geneva” ve en son da “gin” halini almıştır.
Cin, Avrupa genelinde, bilhassa güney İtalya, Flaman bölgesi ve Hollanda’da keşişler ve simyacılar tarafından üzüm ve tahıl özünden yapılan tıbbi bir likör olarak ortaya çıkmıştır. Daha sonra alkollü içki sanayisinde ticareti yapılmaya başlanmıştır.
Aslında bir ilaç olan cin, Hollandalı ve Belçikalı bir likör olan “jenever”in piyasaya sürülmesinden sonra 17. yüzyılda İngiltere’de tanınan oldu.
1688 yılında Hollandalı protestan Orange Prensi 3. William liderliğindeki Ulu İhtilal yapıldı. Prens, İngiltere tahtında oturan Katolik kayınpederi James’i tahttan indiriyor ve karısıyla birlikte İngiltere’ye hükmediyor.
William ile birlikte İngiltere’de 60 yıl sürecek olan “gin craze” yani cin çılgınlığı denen tartışmalı bir periyot başlıyor. Fransız brendi üzerindeki ithalat kısıtlaması da kalkınca cin ülkede giderek yaygınlaşıyor.
Cin daha sonra İngiltere’nin ulusal alkollü içeceği oluyor. Gin craze genel olarak halkın nerdeyse sudan ucuz olan cine hamle edip meczuplar üzere içtiği bir devir olarak özetlenebilir. Bu periyot sanayi ihtilalinin oluşmaya başladığı, kapitalizmin en ağır biçimde halkı sömürdüğü, halkın serflikten emekçi sınıfına dönüştüğü bir devir.
İngiltere’de cin içmek, hükümetin lisanssız cin üretimine müsaade vermesinden sonra değerli ölçüde arttı ve büyük bir pazar yarattı. Cin çılgınlığı olarak bilinen bu periyotta İngiltere’de binlerce cin dükkanı açıldı.
Cinin fiyatının düşük olması nedeniyle fakirler tarafından sistemli olarak tüketilmeye başlandı. Londra’daki kahvehaneler ve çikolata dükkanları hariç 15.000 içki işletmesinin yarısından fazlası cin dükkânlarıydı.
3. William Katoliklerden nefret ediyor ve cin içmeyi de bir o kadar seviyordu. Katolik ülkelerden içki ithalatını yasaklayıp cin üretimini ve tüketimini teşvik eden yasalar koydu. Yıllar geçtikçe toplumda derin bir alkol bağımlılığı ve buna ek olarak alt sınıflarda ahlaki bir çöküntü meydana geldi.
Öyle ki birtakım fabrikalar emekçilerine ödemelerin bir kısmını cin olarak yapıyordu. 1751 yılında İngiltere’de üretilen tahılların yarısı cin için alkol üretiminde kullanılıyordu. Cin üretiminde kullanılan alkolün üretimi için gereken tahıllar, soyluların topraklarında üretildiğinden cin çılgınlığı onların da cebini dolduruyordu.
Kendi içtikleri kaliteli cin Hollanda’dan gelen birinci sınıf eserlerdi. Halkın düştüğü bu durumun tek hatalısı birçoklarına nazaran cindi. En son cin satın almak için küçük kızını boğarak öldürüp, elbiselerini satan bir bayan yakalanınca işler ciddiye bindi ve cin yasası ile cin tüketimi zorlaştırıldı.
Artık her önüne gelen cin yapıp satamayacaktı. Büyük vergiler ve prosedürler yüzünden merdiven altı tesisler kapanmak zorunda kaldılar. Cin tüketimine devlet tarafından büyük bir darbe gelince cin zıtları ‘Lady Geneva’nın cenazesi’ isimli illüstrasyon yayınladı.
Ancak İngilizler cin içmeyi bırakmadı. Büyük sermayeli firmalar üretim yapmaya başladı. Günümüzde sıkça tüketilen büyük cin firmaları o devirde kuruldu.
Cin en sonunda da kokteyl kültürünün doğum yeri Amerika’ya ulaşıyor. New York ve New Orleans’ın seçkin barlarında yetenekli barmenler birbirinden yaratıcı kokteyller buluyorlar. Gin sling, gin sour, gin toddy, gin fizz, gin daisy derken bir çok klasik kokteyl yapılıyor.
Alkollü içkilerin sıhhate âlâ geldiği, sigaranın zayıflamaya yararlı olduğu, eczaneden eroin alınabilen, içinde kokain ve alkol bulunan birinci Coca Cola’nın ilaç olarak satıldığı bir vakitte hastalıklara karşı cin kokteyli içmek çok yaygındı.
Ancak kocalarının alkol bağımlılığından bıkan bayanlar isyan ediyor ve senatoda alkol yasağını yürürlüğe sokmayı başarıyorlar. Böylelikle Amerika’da 13 yıl süren “prohibition dönemi” başlıyor. Yasaklarla birlikte içki kullanım oranı artıyor ve mafya, karaborsacılar el altından alkol satışı yapıyorlar.
1933 yılında martini tutkunu olduğu bilinen Lider Roosevelt 13 yıl süren prohibition devrini bitiriyor. Barlar yine açılıyor. Lakin 13 yıl süren yasaklarda tüm o gösterişli bar kültürü yok oluyor. Amerikalılara yalnızca vazgeçemedikleri martini kalıyor.
2. Dünya Savaşı’nda ise Alman orduları işgal ettikleri Hollanda ve Belçika üzere ülkelerdeki genever damıtım konutlarının bakır imbiklerini mühimmat imali için söküyor.
Bir cin firması, ordu için ürettiği alkollerin üzerine ‘Cocktails For Hitler’ yazınca Almanlar bu duruma sert karşılık verip o firmanın tüm üretim tesisini bombalıyorlar. İngilizler buna karşılık Alman uçağı düşüren her askerine bir şişe cin vereceğini söylüyor.
20. yüzyılda Amerika’da cin kültürü yerini martini ve votkaya bıraktığı için cin artık yalnızca geleneklerine bağlı İngilizlerin tonik ile içtikleri ve Amerikalı ihtiyarların gençlik devirlerini hatırlamak için içtikleri bir içki haline geliyor.
1980’lerde idealist barmenler kokteylin altın çağında yazılmış 150 yıllık eski kitapları ve tanımları tekrar okuyup çalıştıkları barlarda konuklarına sunuyorlar. 1987’de devrimci bir marka ortaya çıkınca dikkatler tekrar cine dönmeye başlıyor.
Dünyanın her yerinde cin kokteylleri tekrar tanınan hale geliyor. 21. yüzyılda her ülke kendi cinini üretiyor. Siz cin hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bekliyorum.
