Ağrıları Hafifletmesi İçin Kurbağa Yakıyorlardı! Reglin Günümüz Şartlarına Şükrettiren Tarihi Değişimi
Hala tam manasıyla olmasa da toplumlarımız menstrüasyon döngüleri ve kullanılan eserler açısından hayli uzun bir yol kat etti. Lakin, ebeveynlerimizin birinci periyotları kadar yakın bir vakitte bile işlerin çok farklı göründüğünü bilmek sizi şok etmez sanıyoruz ki.
Peki ya ondan evvel? Çağlar boyunca periyotlar nasıl değişti? Gelin biraz reglin tarihi hakkında konuşalım!
Kaynak: https://www.knixteen.com/blogs/the-ra…
Eski çağlarda ve uygarlıklarda, tarih yazacak ve kaydedecek eğitim, güç ve tesire sahip olan tek kişinin ne yazık ki erkekler olduğunu belirtmeye gerek yoktur diye düşünüyoruz.
Olaya menstrüasyon açısından baktığımızda, erkekler adet görmedikleri için, antik periyotlardaki menstrüasyon döngüleri hakkında çok az kayıtlı bilgimiz var ve sahip olduklarımız size biraz uydurma gelebilir.
O periyotlarda, Romalı filozof Yaşlı Pliny, reglin bir cins büyücülük olduğuna ikna olmuştu.
Dönemlerindeki insanların tüm mahsul tarlalarını yok edebileceğine, arıların kovanlarını terk etmesine neden olabileceğine ve havayı denetim edebileceğine dair yazılar yazdı.
Yazdıkları elbette yanlış olsa da regl döngüsünün hala kimi bölümler tarafından korkulacak, mistik bir şey olarak görülmesi bu fikirlerin tohumlarının büyümeye devam ettiğini ispatlar derecede.
Ne yazık ki, Orta Çağ’da menstrüasyona yönelik tavırlar düzgünleşmiş değildi. Dini utanç, insanların regl devirlerini gizlemek için çok uğraş sarf etmelerine neden oldu.
Hatta krampların, Havva’nın günahından ötürü bayanlar için ilahi bir ceza olduğuna inanılıyordu. Kramplar bir ceza olarak görüldüğünden, adet gören bireylere ağrı kesici ilaç verilmezdi (o vakitler çoğunlukla bitkisel ilaçlar vardı).
Bazı ağrıları hafifletmek için beşerler bir kurbağa yakmanın ve külleri bellerine bir kese/torba içinde bağlamanın krampları iyileştireceğine inanıyorlardı.
(İyi ki sıcak su torbalarına geçiş yapılmış diyelim. :))
Kanın emilmesi için de paçavra kullanırlardı ya da hiçbir şey takmazlardı.
19. Yüzyılın sonlarında birinci adet eserlerinin icadı görülmeye başlandı.
1890’lardan 1980’lerin başlarına kadar beşerler, bel etrafına takılan bir kemerle birleştirilen tekrar kullanılabilir pedler olan hijyenik kemerler kullandılar (ve evet, göründükleri kadar rahatsız ediciydiler.)
Yeniden kullanılabilir ped kısmı aslında hayli güzel bir fikir olsa da, kayışlar hayli ağır ve büyüktü ve sızıntılar çok fazla oluyordu.
İlk tek kullanımlık pedler 1888’de piyasaya çıktı (Lister’s Towels by Johnson & Johnson).
20. yüzyılın başlarında, 1. Dünya Savaşı hemşireleri tekrar kullanılabilir pedler yerine selüloz bandajları kullandılar. Yeniden de, tek kullanımlık pedleri yerinde tutmak için kayışlar takıldı.
İlk tamponlar 1930’larda sahneye çıktı ve yıllar içinde aplikatörleri güncellemenin yanı sıra, tamponların gerisindeki temel teknoloji o vakitten beri pek fazla değişmedi.
1970’lerde markalar, bugünküne misal formda yapışkan tek kullanımlık pedler çıkarmaya başladı.
İlk başta, yapışkan pedler epeyce büyük ve rahatsız ediciydi, fakat pedinizi bir kemerle takmak zorunda kalmaktan çok daha güzel bir opsiyondu.
Bugün hala tek kullanımlık pedlerimiz ve tamponlarımız var, fakat farklı emicilik düzeyleri için sunulan eserlerle yıllar içinde daha emici, daha rahat ve daha çok taraflı olacak halde geliştirilmiş durumdalar.
Ancak daha yakın vakitlerde, beşerler adet kapları ve yine kullanılabilir pedler ve adet iç çamaşırları üzere tekrar kullanılabilir devir eserlerine geri dönmenin çevresel ve finansal yararlarını fark ettiler.
En değerlisi de tekrar kullanılabilir ya da tek kullanımlık olsa da artık birçok farklı opsiyona erişmiş duruma gelindi. Umarız, bilhassa de daha sıkı toplumlarda, regl kavramı ve eserleri daha da normalleşip çeşitlenmeye devam eder.
