Bazen Tek Bir Cümle ile Çok Şey Anlatılır! “En Yeterli Monolog” Mükafatı Olsaydı Oscar Kazanacak Olan Sinemalar

Sana bir sürü makus şey söyledim. Kalbim kırıktı, kalbim sürekli kırık kalacak ve senin kalbinin de kırık olduğunu biliyorum. Sana söylediğim şeyler için cehennemde yanmalıyım. Seni seviyorum. Tahminen de bunu söylememem gerekirdi.

Hayatını nasıl yaşayacağın yalnızca seni ilgilendirir. Lakin unutma, yüreklerimiz ve vücutlarımız bize yalnızca bir kere için verilmiştir. Çoğumuz ister istemez, güya yaşanacak iki hayatımız varmış, birisi taslak, öteki eksiksiz versiyonmuş ve ikisinin ortasında bir sürü versiyonlar varmış üzere yaşarız. Lakin yalnızca bir tane vardır, sen bunu anlayamadan yüreğin yıpranır ve bedenine gelince, ona bakacak pek kimsenin kalmayacağı, yaklaşmak isteğinin hiç olmadığı bir noktaya varırsın.

Nefret ediyorum benimle konuşma biçiminden. Saç tıraşından nefret ediyorum. Nefret ediyorum otomobilimi sürmenden. Gözlerini bana dikmenden nefret ediyorum. Nefret ediyorum o asker çizmelerinden. Aklımdakileri okumandan nefret ediyorum.Sana olan nefretim beni hasta ediyor. O kadar ki, hatta şair yapıyor. Nefret ediyorum daima haklı olmandan. Palavralarından nefret ediyorum. Beni güldürdüğünde, nefret ediyorum. Daha da berbatı, ağlattığında, nefret ediyorum etrafımda olmamandan. Aramamandan nefret ediyorum. Lakin en çok da biraz olsun, senden nefret edemememden nefret ediyorum.

Ben bir şair değilim. Ben yalnızca bir bayanım. Ve bir bayan olarak para kazanmalıyım lakin kendimi ve ailemi geçindirecek kadar değil. Kendi paramı kazansaydım bile, ki kazanmıyorum, evlendiğim dakika hepsi kocama ilişkin olurdu. Şayet çocuklarımız olsaydı, onlar da ona ilişkin olurdu, bana değil. Kocamın malı olurlardı. O yüzden bana orada oturup evliliğin ekonomik bir iş teklifi olmadığını söyleme.

Hiçbir şey bitmedi, hiçbir şey! O denli bitiremezsiniz! Bu benim savaşım değildi, siz istediniz, ben değil… Kazanmak için gerekeni yaptım, fakat birileri yenmemize müsaade vermedi. Sonra geri dönüyorum, hava alanında beni protesto eden ve tüküren aptallar görüyorum. Bana ‘bebek katili’ dediler, onlar kim ki beni protesto ediyorlar! Benim yaşadıklarımı yaşayıp görmedikleri sürece neden bağırdıklarından bile anlamayacaklar… Bir gün kasabadaydık. Vietnamlı çocuğun elinde bir ayakkabıcı kutusu vardı. Ayakkabılarımızı boyamak için yalvardı, ısrar etti, ancak ben ise hayır dedim. Danford kabul etti ve oturdu. Oysaki kutuya bomba koymuşlar, patladığında bütün bedeni paramparça oldu; paramparça halde yatıyordu. Bağırmaya devam ediyordu ve modülleri üzerime yapışmıştı. onu çekmeye çalıştım ancak tutamıyordum bile, arkadaşımın modülleri üzerimdeydi. Her şeyi denedim, onları birleştirmeye çalıştım, işe yaramadı, kimse yardım etmedi. Zavallı ‘Eve gitmek istiyorum, meskene gitmek istiyorum Johnny!’ diye bağırıyordu; ‘Eve gidip otomobilimi kullanmak istiyorum!’. ‘Bacaklarını bulamıyorum’ dedim, bacaklarını bulamıyordum!

Biliyor musun Malcolm, bir insanın seni sevdiğini, daima yanında olduğunu anlayınca bir daha onu düşünmüyorsun. Lakin birini kaybetmek üzereysen ona dikkat ediyorsun.

Nick’in sevdiği kız aslında ben değildim. ‘Havalı Kız’ dı. Erkekler kızlara iltifat etmek için daima bu lafı kullanır. ‘Havalı bir kız.’ Havalı Kız seksidir. Havalı Kız her yola gelir. Havalı Kız eğlencelidir. Havalı Kız erkeğine hiç kızmaz. Boynu bükük hâlde daima gülümser, daima sevecendir. Kocası neyi severse, o da onu sever. Bir bakmışsın, bayan da tuhaf müzikler dinler ve fetiş manga sever. Nick Dunne’la tanıştığımda Havalı Kız istediğini biliyordum. İtiraf etmeliyim ki, onun için bunu denemeye hazırdım. Özel bölgeme ağda yaptım. Kutu bira içip Adam Sandler sinemaları seyrettim. Soğuk pizza yedim, 34 vücut kaldım.  Anı yaşadım. Her yola geldim işte. Birtakım şeylerden keyif almadım değil. Nick sahip olduğumu bilmediğim şeyler kattı bana. Hoppalık, espri anlayışı, rahatlık. Ben de onu daha akıllı yaptım. Daha kurnaz. Benim düzeyime çıkması için ona ilham verdim. Hayallerimin erkeğini kendim yarattım.

Ne vakit ilerleme kaydetme bahtımız olsa bitiş çizgisini ileri alıyorlar.

Ölü beşerler görüyorum. Onlar birbirlerini görmüyor. Sadece görmek istedikleri şeyi görüyorlar. Ölü olduklarını bilmiyorlar.

Adil olmak yanılgıdır, kusur adil olmaktır.

Benim zıddım daha uygun bir erkek bulduğunu sanıp birkaç sene içinde ona da isyan edeceksin zira kendini söz etmen gerekiyor lakin istediğin bu değil. Yalnızca tabir edememekten yakınmak istiyorsun!

Peki lakin ömür dediğimiz şey bu kadar boş ve anlamsızsa, sonlu hayatımız koca cihanın içinde bir noktadan daha az yer kaplıyorsa ve tüm uğraşlarımızın varacağı yer hiçlikse ne yapmalıyız?

Yine de bütün umudunuzu yitirmeyin. Yarının ne getireceği bilinmez. Güneşin doğusu genelde bir şeyler nasihat eder.

Kafanıza ayakkabı giyer misiniz? Alışılmış ki giymezsiniz. Ayakkabı baş için değildir. Ayakkabı, ayak içindir. Şapka baş içindir. Ben şapkayım, siz ayakkabı. Ben baş için varım, siz ayaklar için. Her şey yerli yerindedir. Tüm yolcular kendi kısımlarındadır. Ta en başından beri ben ön taraftayım, siz art taraftasınız. Ne vakit bir ayakkabı başa çıkarsa kutsal hudut geçilmiş olur. Yerinizi bilin. Yerinizde kalın. Ayakkabı olun!

Benim adım Máximo Décimo Meridio, Kuzey orduları kumandanı, orta lejyonların generali, gerçek imparatorun sadık hizmetkarı, öldürülen bir oğlun babası, öldürülen bir bayanın kocası Marcus Aurelius ve intikamımı bu hayatta alacağım. Ya da sonraki hayatta.