Beklediğinizden Çok Daha Farklı: Murat Göğebakan’ın “Vurgunum” Müziğinin Kıssasını Biliyor muydunuz?
Şarkılarıyla hepimizi mest eden ünlü müzikçi Murat Göğebakan, 2014 yılında baş edemediği hastalık hasebiyle ortamızdan ayrılmıştı. Anadolu rock müziğinin sevilen isimlerinden olan Göğebakan, hayat kıssasıyla de herkesi tesiri altına almış isimlerden biri. Hayat öyküsü beyazperdeye yansıtılmaya hazırlanan Göğebakan’ın ‘Vurgunum’ müziğinin öyküsü de bu sayede yine gündem oldu. Pekala siz ‘Vurgunum’ müziğinin öyküsünü biliyor musunuz? 👇
Herkesin hatırında güzel kalmış, ihanetin ve hüznün esiri olmuş bir müzikçiydi Murat Göğebakan.
Öyle ki 2014 yılında ortamızdan ayrılan müzikçinin hayatı, sinema perdelerine dökülmeye hazırlanıyor.
2009 yılında grip semptomları göstererek gittiği hastaneden kan kanseri (lösemi) olduğunu öğrenerek çıkmıştı Murat Göğebakan. 2 yıllık bir tedavi sürecinin akabinde sıhhatine kavuşmuştu sonra. 2013 yılında ise hastalığı tekrar nüksetti ve 2014 yılında 45 yaşında ortamızdan ayrıldı usta sanatçı.
Fakat hastalığının yanı sıra hayatı boyunca başına gelenler ve yaşadıkları da onun öyküsünün tuzu biberiydi. Zira hastalığı, 11 yıllık eşinin kendini aldattığını öğrendikten sonra tekrar nüksetmişti.
Göğebakan’ın vefatının akabinde annesi “Oğlum kanseri yendi, ihaneti yenemedi” demiş, herkesi duygulandırmıştı. Aldatıldığını öğrenen Göğebakan’ın tedaviyi reddettiğini söylemişti.
Konserlerinde içli içli “Vurgunum” söyleyen Murat Göğebakan’ın bu yaşadıkları hasebiyle şarkıyı daima bir bayana yazdığı düşünüldü. Ama olayın aslı öbür…
Murat Göğebakan, “Vurgunum” müziğinin kıssasını aslında yıllar evvel bir röportajda anlatmış. Şarkıyı yazarken Umre’deymiş kendisi.
”Şarkının kelamlarında şu satırlar vardı; ‘Ben gönlümün ayak bağını senin kapına astım da geldim…’ Yani, Biz her şeyiyle gönlümüzün ayak bağını bıraktık geldik. ‘Benim için dünya ile alakalı birçok şeyi kapattım ben’ yani ‘Sana geldim ben!’ dedim. O ortam içerisinde beraberinde burada samimiyet, sıhhat, özel hayat vardı. O düşünceli orta devirde ben oraya gittim, sığındım. Zira bana nazaran bir kulun gidebileceği, sığınabileceği birinci yerdir ve şayet sabrınla beklersen mükâfatını kesinlikle Cenab-ı Allah nasip eder.’
Yaşadığı en sıkıntı periyotlarda kendini Medine’de sağlıklı, huzurlu hissettiğini söyleyen Göğebakan, kendini sığınakta hissettiğini de lisana getirmiş. Müziğin kıssası de böylelikle başlamış.
‘Biz birinci Medine-i Münevvere’ye geldiğimizde içeriye girip Ravza’ya hakikat ilerlerken öğlen ezanı okunuyordu ve çok sevdiğim bir ağabeyim bana ‘İnşallah burada çok hoş bir şey yazarsın’ dedi. Ben de orda; ‘Nasip eden nasip ederse, nasip olana eyvallah!’ deriz dedim. Bir anda daha Ravza’ya gelmemişken yürürken bile bunu söylüyordum. Ravza’nın karşısına geçtiğimde döndüm ağabeye ‘Ben gönlümün ayak bağını senin kapına astım da geldim’ dedim. Aslında özgününde şunu demiştik; ‘Ben gönlümün ayak bağını bela durağına astım da geldim.’ Yani, ‘Konuyu kapattım, her şeyi bitirdim ben. Yüreğim pak gitmek istiyorum ben ve Sana o denli geldim, samimi geldim’ demek istemiştim ve orda başladı. O gece, yatsı namazından sonra genç kardeşlerimizle sohbet ederken ben de bir yandan dilimin döndüğünce aşkı anlatırken bir yandan da notlar tutuyordum. Yazmaya başladık ve işte ‘Vurgunum’ çıktı.”
Hikayenin bir kısmını da kendi ağzından konserlerinde dinlemiştik:
Siz bu kıssayı biliyor muydunuz?
