Haber Sonrası Baskın! DEAŞ Militanları Tarafından Çocuklara Radikal Selefi Görüşler Öğretilmiş

Ankara’da cihatçıların, 6-16 yaş kümesindeki çocuklara radikal Selefi görüşleri öğrettiği yere polis baskını düzenlendi.

Ankara’da, ribat (İslam devletinin hudut karakolu) denilen bir yerin bodrum katında, babaları DEAŞ saflarında ölmüş erkek çocuklarına dini eğitim verildiği ortaya çıktı. Haberin yayımlanmasının akabinde bugün yere polis baskın yaptı.

Kısa Dalga’dan Hale Gönültaş’ın haberine nazaran, dışarıdan gelenlere kitabevi olarak tanıtılan yerde, DEAŞ’ın aksiyonlarına katıldıktan sonra ölen şahısların çocuklarına radikal Selefi eğitim verildiği ortaya çıktı.

Soruşturma kapsamında gözaltı kararı çıkarılan 20 şahıstan 17’si gözaltına alınırken, dijital gereçler ve birtakım yayınlara da el konuldu. Gözaltına alınan şüphelilerin kimilerinin DEAŞ saflarında çatışma bölgelerinde bulundukları ve silahlı çatışmalara katıldıktan sonra Türkiye’ye giriş yaptıklarının tespit edildiği belirtildi. 

Şahısların kitabevinden elde ettikleri gelirleri DEAŞ’a gönderdikleri, mahkeme ismi altında örgüt üyelerini yargıladıkları ve “kadı” ismini verdikleri şahıslarca cezalar verildiği üzere savların da soruşturulduğu belirtildi.

Şüphelilerin örgütlenme faaliyetleri kapsamında toplantılar düzenledikleri de soruşturmada üzerinde durulan tezlerden biri oldu.

Milli Eğitim Müdürlüğü ile Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’nın çocukların eğitim alabilmesi için çalışma başlattıkları belirtildi.

Kısa Dalga’dan Hale Gönültaş’ın araştırması sonrası ortaya çıktı….

IŞİD’den dönen tutuklanıp faal pişmanlıktan yararlanıp tahliye olanların yanı sıra cihatçı selefilerin ağır olarak yaşadığı Ankara’nın Altındağ ve Pursaklar ilçelerine bağlı Örnek, Karapürçek, Hüseyin Gazi ve Başpınar mahallelerinde, temel eğitim çağındaki çocuklar, minibüslerle dini eğitim için “kadın evleri” ve “medreselere” götürülüyor.

Babaları Suriye’de IŞİD saflarında çatışmada ölmüş ya da Suriye’nin kuzeyindeki kamplarda esir olan çocuklara, Başpınar Mahallesi’nde dışardan gelenlere “kitabevi” olarak tanıtılan bir yerin bodrum katında dini eğitim veriliyor.

Gönültaş haberinde, “Yaklaşık altı ay evvel kız çocuklarının bir kısmının Sincan’da eşini IŞİD saflarında kaybettikten sonra, Suriye üzerinden kaçak yollarla Türkiye’ye gelen bayanların eğitim verdiği bir yere götürüldükleri tarafında bilgiye ulaştım” derken, Sincan’daki adresi katılaştırıp kelam konusu alanda çalışamadığı için bu mevzuyu gündeme taşıyamadığını söyledi.

Bu husus üzerinde çalışırken Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı selefi cihatçıların, çocukları temel eğitim yaşında olmasına rağmen devlet eğitimini reddettikleri için “Rab’ın razı olacağı” eğitim aldırdıkları bilgisine ulaştığını belirten Gönültaş, bu yerin adresine de ulaştığını belirtti.

CAMLARI KALIN PERDELERLE KAPALI MEKAN

Gönültaş, yere gidip içeri girdi ve gördüklerini şöyle aktardı:

Sabah 08:40 civarı. Ulaştığım adres, Hüseyin Gazi, Başpınar Mahallesi 1131’inci Sokak 47 numaralı binayı uzaktan gören bir noktada aracın içinde oturuyorum. Minibüsler yaklaşıyor, yaşları 6 ila 15 ortasında değişen erkek çocukları araçlardan inip, beş katlı bir binanın dışardan işyeri olarak algılanan, camları kalın perdelerle kapalı yerinin kapısından giriyor. Araçla getirilen çocukların yanı sıra yere tek başlarına ya da ebeveynleri ile gelen çocuklar da var. En fazla altı-yedi yaşlarındaki çocukları kelam konusu yere getiren çarşaflı, siyah eldivenli iki bayan, yere 150 -200 metre kala çocuklarını uğurluyor. Vakit geçtikte yere gelen şahısların sayısı artıyor.

Bir müddet sonra araçtan inip yere girmeye karar veriyorum. Lakin gazeteci kimliğim ile girersem nasıl bir reaksiyon ile karşılaşacağım, sorularıma ne kadar karşılık alabileceğimden emin olamıyorum. Yerdeki şahıslarla daha rahat bağlantı kurabilmek için saçlarımı fular ile kapatıp, kapıdan giriyorum.

16 yaşındaki bir yakınımın yaklaşık bir yıl evvel sanal ortamda İslami kümelerle temas kurduğunu ortadan kaybolduğunu, bulunamadığını söylüyorum. Hacı Bayram Camii avlusunda tanıştığım kimi şahısların çocuğumuza ulaşmak için bana buranın adresini verdiğini söylüyorum.

KİTABEVİ GÖRÜNTÜSÜ

Bulunduğum yer, yaklaşık 30 metrekarelik bir alan. Yerin sağ tarafında çay ocağı ile konut imali poğaça tipi yiyeceklerin bulunduğu bir kısım var. Ortada uzun bir masa ve sandalyeler. Masada araçta içeri girmek için beklerken uzaktan gördüğüm uzun saçlı ve uzun sakallı, şalvarlı, başları puşi ile örtülü genç yaşlı 10’a yakın erkek oturuyor. Masanın ardındaki duvarda üst üste asılı onlarca yetişkin erkekler için siyah şalvar, puşiler, çocuk takkeleri ve çocuk şalvarları asılı. İlerleyen dakikalarda şalvar, takke ve puşilerin satılık olduğunu öğreniyorum. Bodrum kata inan merdivenlerin başında bir duvarı kaplayan altı ya da yedi sıra tahtanın üzeri çocuk ayakkabıları ile dolu. Hem kitapların hem de kıyafetlerin ödemelerinin alındığı bir kasa ve kasanın altındaki masada da “Davet Kitapevi” yazıyor. Sağ taraftaki raflarda da İslami yayınlar satışa sunulmuş.

Erkeklerin tamamı şalvar ve başörtülü. Telefonları bir toplumsal medya uygulaması üzerinden çalıyor ve konuştukları şahıslara “ribattayız” cevabını veriyorlar. Yakınını aramaya gelen bayanı pek de dikkate almadıkları için sanırım “ribat” sözünü kullanmaktan çekinmiyorlar. Arapça kökenli “ribat” kavramı “İslam devletinin kıymetli noktalarından birinin hudut karakolu” manasına geliyor.

Aşağıdan çocuk sesleri ve yüksek sesle konuşan bir yetişkin sesi geliyor. Şahıslardan biri yüzüme bakmadan (göz teması kurmuyorlar) tamı tamına “Bacım çık dışarı erkekle gel. Haydi çık dışarı” sözünü kullanıyor. İki üç kişi daha tıpkı anda ikazlarına rağmen dışarı çıkmadığım için “Bizi günaha sokma” diyerek bana sırtlarını dönüyor. 18, tahminen 20 yaşında bir genç öfkeli bir ses tonu ile “İslam’a nazaran benim bayan olarak orada kalmakla ahlakını yitiren bir bayan olduğumu” ve İslam’da ahlakını yitiren bayanlara yapılması gerekenleri anlatıyor. Duymazdan gelirken gence “annesi yaşında” olduğumu, yakınım hakkında bilgi edinmek istediğimi, üstelik bulunduğum yerin ne olduğunu tam olarak anlamadığımı söylüyorum. Çocuk ayakkabılarını işaret edip aşağıdan gelen çocuk seslerini anımsatıyorum. “Nerden bileyim ben de yakınımın, çocuğun aşağıda olmadığını? Burada yatıp kalkmadığını” diyorum.

Yine sırtı dönük şahıslardan biri bulunduğumuz yerin “Davet Kitapevi” olduğunu, aşağıdan gelen çocuk seslerinin de her Müslüman üzere Kur’an-Kerim öğrenen çocuklar olduğunu söylüyor.

İSLAM DEVLETİNİN İLERİ HUDUT KARAKOLU

Bu sırada benimle konuşan şahsın telefonuna toplumsal medya uygulaması üzerinden arama geliyor. Arayan kişinin “Selamın aleyküm, Neredesin?” sorusu duyuluyor. Şahıs telefonun ucundaki bireye “Ribat, Ribat gel” diyor. (IŞİD’ten dönenlerle yaptığımız söyleşilerde de yargılanan IŞİD’lilerin iddianamelerinde en sık rastlanan kavramlardan biri Ribat’tı.)

Yakınını arayan, orta yaşlı ve çaresiz bir bayan kimliği ile son bir teşebbüste bulunuyorum. Üç raf dolusu ufaklı büyüklü çocuk ayakkabısını gösterip, “Aşağı inip bir bakayım. İçim rahat etsin. O vakit inanacağım burada olmadığına” diyorum. Gayem imkânım olabilirse çocukların fotoğraflarını çekebilmek. Bayan olduğum için sırtını dönmüş, yüzünü görmediğim raflardaki kitapları karıştıran 30’arındaki şahıs, buyruk kipiyle “Ya artık çık dışarı ya da polisle attırırım” diyor. Bu reaksiyon benim açımdan bir oldukça rahatlatıcı. “Polis çağırmalarının hiçbir mahsuru olmadığını, tahminen de kayıp yakınımın aşağıda olabileceğini bunun için polis çağırmalarının çok yeterli olacağını” söylüyorum. Bu konuşmanın geçtiği sırada bir şahıs merdivenlerden aşağı, bodrum kata iniyor.

BODRUM KATINDAKİ ÇOCUKLAR

Hemen akabinde da 55-60 yaşlarında, üzerinde gri entarili bir şahıs çıkıyor. Yere bakarak (göz teması kurmuyorlar) “Aşağıdaki çocukların Müslümanlığın gereği olan Kur’an-ı Kerim eğitimi aldığını, kiminin yetim, kiminin öksüz olduğunu, şayet istersem, içim rahatlayacaksa İslam yolunda kaybolan gencin (yakınım) aşağıda olup olmadığını görmek için bodrum kata bakabileceğimi” söylüyor. “Peki” diyorum. Telefonum cebimde lakin, çıkarma imkanı bulamıyorum. Merdivenlerin sonuna kadar inmekten imtina ediyorum. Aşağıda sayısını tam olarak kestiremeyeceğim, en azından 70’a yakın 6 ila 15-16 yaş aralığında çocuk var. Halıların üzerinde oturuyorlar. Süratli adımlarla merdivenlerden geri çıkıyorum. Çocuklara eğitim veren şahıs benim için bir sandalye çıkarttırıyor kapının önüne.

KAYIP ÇOCUĞU ‘ARAŞTIRMA’ SÖZÜ

Sandalyeye oturuyorum. İçerden 20’lerinde bir genç elinde kâğıt kalem ile yanıma geliyor. Yakınımın ismini, Hacı Bayram’da gittiği yerlerin-çay ocaklarının ismini soruyor. Numaramı istiyor. Kayıp yakınımı araştırıp bana bilgi vereceklerini söylüyor. Dışarda otururken mümkün olduğu kadar fotoğraf çekmeye çalışıyorum.

Yaklaşık 20 dakika sonra siyah bir cip çok süratle yaklaşıyor. Yerden dört kişi dışarı çıkıyor karşılama için. Önümü kapatıyorlar. Cip süratle yaklaşırken art kapıları ve ön kapısında başları örtülü, şalvarlı üç kişinin ayakta durduklarını görüyorum. Tıpkı muhafazaların devlet erkanını korumak için araç hareket halindeyken yaptıkları hareketlerle, ayaktaki bireyler araç park etmeden inip koşmaya başlıyorlar. Yüz çizgileri ve gülmelerinden böylesi bir mizanseni keyif aldıkları için yaptıkları anlaşılıyor. Aracı park eden kişi ile öteki üç kişi Arapça konuşuyor.

FOTOĞRAFLARI SİLDİRDİLER

Mekânın önünde çay içmek için oturduğum sırada çok olmasa da imkanlar dahilinde fotoğraf çekebilmiştim. O karmaşada yanıma gelen bir kişi cep telefonumdan çekilen fotoğrafları silmemi istiyor. Geçen vakit aralığında süratlice dijital güvenliğimi sağladığım için fotoğrafları silme taleplerini geri çevirmiyorum. Onlardan haber beklediğimi söyleyerek yerden ayrılıp caddeye çıkan uzun yokuşu tırmanıyorum.

ESNAF KORKUYOR

Çevrede bulunan esnaf ile konuşmak için dört işyerine giriyorum. İşletmeci bayanlardan biri “Biz korkuyoruz onlardan. Asla, hiçbir şey bilmiyoruz. Tek söz etmem” diyor. Öbür üç esnaf da “’Kuran Kursu’ diyelim. Öteki da bir şey demeyelim” karşılığını veriyor. Takip edilmediğimden emin olduktan sonra araca binerek mahalleden ayrılıyorum.