Kaçımız gizemli bir adaya ulaşma ve gizli bir hazine bulma umuduyla denizlere açılmanın hayalinin kurmamıştır ki? Sinemalar sayesinde hayatlarını gemide geçiren kabadayı haydutların yaşadıkları heyecanı bizler de yaşadık… Lakin açık denizlerde aylarca süren bu hayat biçimi macera ve adrenalin dolu görünse de gerçek hayattaki korsanlar ve yaşadıkları hayal ettiğimizden çok daha farklıydı! Gelin, bu farklılıklara bir arada bakalım.
1. Öncelikle ‘korsan’ denilince akla gelen göz bandıyla başlayalım… Göz bandı takmak korsanlar için bir hayat memat problemiydi.
Bazı korsanlar yaralı gözlerini gizlemek için göz bandı takarken birçoğu savaş sırasında karanlıkta daha âlâ görmek için takardı. Bir korsan gün ışığında dövüşürken kendini bir anda güvertenin altında yani karanlıkta bulabilirdi. İnsan gözünün aydınlıktan karanlığa alışması ortalama yirmi beş dakika sürdüğü için bir gözü karanlığa alıştırmak ve karanlıkta görmeye hazırlamak için gerektiğinde göz bandını değiştirmek korsanların bir stratejisiydi.
2. Küpelerin düzgünleştirici güçleri olduğuna inanırlardı.
Korsanlar, yaptıkları seyahatleri temsil ettikleri için küpeleri gururla takarlardı ama bu küpelerin takılmasının tek sebebi değildi. Başka sebep size bir tık tuhaf ve komik gelebilir. Küpelerdeki pahalı metallerin berbat görüşü iyileştireceğine ve delinmiş kulaklarının da deniz tutmasını engelleyeceğine dair inançları vardı. Ayrıyeten altın küpe takan birinin boğulmayacağını düşünürlerdi zira onlara nazaran altın küpe kollayıcı bir tılsımdı.
3. Aylarca tıpkı kıyafeti giyerlerdi.
O vakitler giysi kuşam epeyce değerliydi. Birçok korsan düzgünce eskiyene kadar tek bir kıyafeti giyerdi. Kimilerinin pijamaya verecek paraları olsa da uyuyacakları vakit bile gündelik kıyafetlerini çıkarmazlardı zira gemi tayfası gemide öngörülemeyen rastgele bir olaya karşı her vakit hazırlıklı olmalıydı. Kirli kıyafetleri giymelerinin bir başka sebebi de, denizde onları yıkamanın olanaksız olmasıydı. Ayrıyeten kıyafetlerini temizlemek için kaptanın müsaadesine gereksinimleri vardı. Bunun için de kıyafetlerin uygunca kuruyacağı sıcak bir havayı beklemeleri gerekti.
4. Diş fırçası olarak tahta bir çubuk kullanırlardı.
Bir korsanı düşündüğümüzde tahta çubuk çiğneyen kaba bir adam imgeleyebiliriz. Gerçek şu ki, bu onların korkutucu görünmek için değil, dişlerini pak tutmak ismine yaptıkları bir şeydi. Bu çubuklar ağız sıhhatine dikkat etmenin yaygın bir sistemi de olsa ellerinde her vakit bulunmuyordu. Korsanların neden berbat kokan nefesleriyle ünlü olduklarını anlayabiliyoruz…
5. Batıl inançlıydılar.
Korsanlar pek çok batıl inanca sahipti. Sinemalarda korsanları daima birlikte ıslık çalarken görmüş olsak da aslında gemide ıslık çalmaktan kaçınırlardı. Gemide ıslık çalmak onları için makus havayı çağırmaktı. Ayrıyeten köpek balığı görmelerinin mürettebattan birinin öleceğine dair alamet olarak görür ve geminin yanında yüzen yunusların âlâ talih getireceklerine inanırlardı.
6. Karasakal, sakalını ateşe vererek mahkumları korkuttu.
Meşhur Karasakal kendisine ürkütücü bir imaj veren bu unvana gür latifeli sayesinde kavuştu. İstediğini elde etmek için de imajına güvendi. Hatta sakalına kenevir örerek ve ateşe vererek mahkumları korkuttuğu bile söylenir.
7. Yemekleri tabiri caizse iğrençti.
Kaptan Barbossa ve sulu yeşil elmasını nasıl unutabiliriz ki? Sinemalarda korsanların çeşit çeşit yiyecekler olan depoları olduğu görülebilir lakin gerçekte gemilerindeki yiyecekler uzun seyahatlerde bozulmayacak besinlerle sonluydu. Örneğin, ekmek bayatlar ve kısa bir mühlet sonra da bitler üşüşürdü. Sığır eti ise o kurallar altında o kadar kururdu ki denizciler tarafından düğme ve kemer tokası olarak kullanılırdı. 1670’te karaya oturan Henry Morgan ve grubu parçalanmış ve kızarmış etlerden yapılan deri çantalardan yemek zorunda kaldı.
8. Definelerini her vakit gömmezlerdi.
Bazı korsanlar hazineden hisselerini bir an evvel almak için hazineleri gömmezlerdi. Ve sanıldığının bilakis hazineleri her vakit altın yahut gümüş içermezdi. Birçok vakit içlerinde kereste, yiyecek, hayvan postu ve kumaş olurdu.
9. Davy Jones’ın dolabına inanırlardı.
Evet, Davy Jones’un dolabı çizgi sinemaların uydurduğu bir icat değil. Korsanlar boğulmuş denizcilerin ruhlarının makus ruhla bir arada yaşadığı Bu yere inanırlardı. Korsanlar için Davy Jones’un dolabına gönderileceksin lafı denizde vefatı güzelleştirmek maksadıyla söylenen bir şeydi. Bu inanışa nazaran, Davy Jones farklı haller alırdı ve bir fırtına yahut diğer bir felaketten çabucak evvel denizcilere sudan mezarlarına eşlik etmek için ortaya çıkardı.
10. Küpeleri onları top seslerinden korurdu; gerçek manada.
Korsanlar küpeler hakkında birçok sefer yanılmış olsalar da haklı oldukları bir nokta vardı: Küpeler, duyma kaybına karşı kulaklarını koruyordu. Gemi toplarını ateşleyen korsanlar, kulak tıkacı olarak kullanmak emeliyle küpelere balmumuyla bir süreç uygularlardı.
11. Gemide tuvalet gereksinimi gidermenin birkaç yolu vardı.
Şüphesiz ki, denizin ortasında tuvalet muhtaçlıklarını karşılamak kolay değildi. Geminin ön kısmında yer alan ortak tuvaletleri kullanırlardı. Yalnızca kaptan kabinin yakınında farklı bir tuvalet vardı. Bu muhtaçlıklarını gidermenin bir başka yolu ise kova kullanıp atıklarını denize dökmekti.
12. Bayan korsanlar da vardı.
Şimdiye kadar çok duymasak da o devir bayan korsanlar da vardı. Bu bayan korsanlar geminin ayak işlerini yapan bireyler değildi. Ünlü bayan korsanlar ortasında Mary Read, Anne Bonny, Grace O’Malley, Ching Shih üzere isimler vardı.
13. Korsanların çaldıkları ortasında kitaplar da olurdu.
Seyir defterlerini okuyabilmek için mürettebatın bir kısmı okuma yazma bilirdi. Hatta bazen kitaplar öteki gemilerden çalınan ganimetlerin bir kesimi olurdu.
14. Kendilerine mahsus ‘grog’ isimli içkileri vardı.
Korsanlar içerisinde rom, limon suyu, su ve şeker bulunan grog isimli bir içkiyi tercih eder ve sıklıkla tüketirlerdi.
15. Korsan gemi üyeleri seçimle belirlenirdi.
Smithsonian Enstitüsü’nün incelemesine nazaran gemi kaptanı seçimle belirlenirdi ve performansı düştüğü vakit misyondan alınırdı.
