Türkiye’de Bir Rus Dizisi

Oğuzhan Çemi

-1980 İstanbul doğumluyum. Uzun yıllar silahlı kuvvetlerde vazife yaptığım periyotlarda içimde daima oyunculuk aşkı vardı. Tabiki misyonum sebebiyle bunu yalnızca amatör olarak tiyatro ve yaratıcı drama eğitimleri ile devam ettirebiliyordum lakin emekli olduktan sonra profesyonel olarak yapmaya karar verdim.

Oyunculuk eğitimimi Craf Oyunculuk Atölyesi’nden aldım. Derslerimizin içeriğinde kamera önü oyunculuk eğitimi de vardı. Akabinde Tiyatral Sanatlar Akademisi Vakfı’nda da burslu tekrar tiyatro ve doğaçlama eğitimleri aldım. Bu eğitimlerle birlikte eş vakitli olarak ufak ufak projelerde yer almaya başladım. Birçok reklam sinemasında oynadıktan sonra son iki, üç yıldır ‘Savaşçı, Sol Yanım, Naim Cep Herkülü’ üzere dizi ve sinemalarda rol aldım.  Son olarak da Rus devlet kanalında yayınlanacak olan yeniden Rus üretimi ‘Acı Tuzlu Aşk Denizi’ isimli dizide başrol oynadım. Çekimlerini Fethiye’de yaptık. Artık ikinci dönem için görüşmeler yapıyoruz. Benim için çok hoş, eğlenceli bir deneyimdi.

Neden oyunculuk probleme karşılığım ise oyunculukla ilgilenmeye başladıktan sonra fark ettim ki bir oyuncu hislerini özgür bir formda yansıtabilmekte. Beşerler günlük hayatlarında maalesef bunu yapma lüksüne sahip değiller. Günlük hayatta gerçek hislerimizi pek yansıtamıyoruz. Hepimizin yüzünde bir maske var. Toplum ne istiyorsa ona nazaran hareket etmek zorunda kalıyor ve onu göstermek zorunda hissediyoruz. Sahnede keyifli bir insanı canlandırmanız gerekiyor ise sahiden içinizdeki o keyifli çocuğu gösterebiliyorsunuz.  Sonlu, agresif, korkak ya da telaşlı bir karakter hiç fark etmez kendi içindeki o hisleri yansıtmış oluyorsun. Maalesef gündelik hayatta hiçbirimiz doya doya hislerimizi gösteremiyoruz, paylaşamıyoruz. Ben o yüzden de oyunculuk yapmayı çok seviyorum. İçimdeki o hisleri gösterebilmek için. Birçoğumuz üzere ben de işim gereği yıllarca bunu yapamadım artık her projede bu özgürlüğü tadıyorum.

Tatyana Cherdyntseva

– Ben Tatyana Cherdyntseva. Belarus’un Minsk’te kentinde sanatçı bir ailede doğdum. Müzik yeteneklerimi geliştirmek için Ulusal Akademik Bolşoy Opera ve Bale Tiyatrosu’ndaki Çocuk Müzikal Tiyatrosu stüdyosuna gittim.  “Peter Pan” müzikalinde (Wendy’nin rolü) 13 yaşında birinci büyük rolümü almış ve profesyonel bir direktörle rol üzerinde çalışma bahtı bulmuştum. Prova sürecinde ise oyunculuktan öteki hiçbir şey yapmak istemediğimi fark ettim.  Profesyonel bir oyuncu olma isteği bir amaç haline geldi. Tiyatro okuluna girdim ve sonra Minsk Sanat Koleji’ne, gelecekteki mesleğimin temelini atan Nikolai Nikolaevich Belyan’ın rehberliğinde oyunculuk kursuna girdim.  Üçüncü yılımda, Belarus Devlet Müzikal Tiyatrosu’nda solist olarak sahne aldım.

 Akademide okurken bile benim için bir yenilik olan Belarusfilm’in seçmelerine gitmeye başladım zira sinemalarda oynamayı planlamadım ancak sahnedeki meslektaşlarım beni teşvik etti. ‘Kurtar ya da Yok Et’ sinemasında askeri hemşire olarak birinci kamera önü rolümü aldım ve Almanca oynamak gerekiyordu. Kolay değildi, lakin bu rolü başardım ki ondan sonra kast yöneticilerinin ve direktörlerinin ilgisini hissettim ve seçmelere davetler gelmeye başladı.  Fakat tiyatroda oynamaya devam ettim. Bu nedenle, bana o denli geliyor ki bu meslek beni seçti!

Oğuzhan Çemi

-Oyunculuk Maisner’in dediği üzere ‘’Hayali kurallar altında yaşamaya devam etmektir.’’ Aslında neden oyunculuk yaptığımın tam olarak karşılığı da bu. Bence yalnızca oyuncular için değil seyredenler için de birçok hissin açığa çıkmasına yardımcı oluyor. Seyirciye görsel olarak, müzikle ve öyküyle birden çok duyusuna hitap etmiş oluyoruz.  Yaşadığımız bu günlük hayattın koşuşturması içerisinde kullanamadığımız ve üzerini kapattığımız hislerimizi, izlediğimiz birçok yapıtla yüzeye çıkartıyoruz. Kolay bir örnek vermek gerekirse; gün içerisinde hiç ağlamıyorsun lakin akşam romantik yahut hüzünlü bir sinema izlediğin vakit ağlamaya başlıyorsun. Senaryo ve dizinin içeriği seyircinin hislerini dışarı çıkartmış oluyor. Gerilimli bir günün akabinde güldürü sineması izlediysen kahkahalar atıp his durumunu değiştirebiliyorsun. İçindeki memnunluk ve sevinç hissini o oyunculuklar ve senaryo sayesinde dışarı yansıtabiliyorsun. Seyirci açısından durumu ele aldığımızda bunları söylemek mümkün ve bunun da kıymetli bir durum olduğunu düşünüyorum. Birinci soruda yanıtım oyuncular içindi bu sorunun yanıtı ise oyuncuları izleyen seyirciler için. Eserler ortaya çıktıktan sonra günlük hayatın geriliminden üzerini örttüğümüz hislerimizi sinema, tiyatro, müzik, fotoğraf üzere sanat kısımlarıyla o hislerimizi yaşamamıza imkan sağlamış oluyoruz.

Tatyana Cherdyntseva

Kendimden başlayacağım. Oyunculuk yapmadan yaşayamam. Yaşayamıyorum, nefes alamıyorum, sevinemiyorum.  Yalnızca tüm artıları ve eksileri ile daima çalışmak beni nitekim memnun ediyor! Zira şu ya da bu karakter üzerinde çalışarak, onun davranışlarını, güdülerini, kıssasını anlamaya çalışarak kendimi ve genel olarak insan tabiatını daha derinden anlıyorum. Yeni, yürekli, hoş, bazen korkutucu hisler yaşıyorum hatta kimilerini kendi hayatımda asla yaşayamayacağım.

Oyunculuk izleyici için neden kıymetlidir sorusunun cevabı ise çabucak hemen tıpkı; hisleri deneyimlemek. Memnunluk, sevinç, öfke, ümitsizlik, hasret, aşk… Beyaz perde önünde yahut tiyatroda otururken hisleri hissetmek.  Ağlamak ve gülmek, empati kurmak ve bundan çekinmemek. Hayatımız her geçen gün hızlanıyor. Değerli şeyleri düşünecek vaktimiz yok. Oyunculuğun emeli, insanların zihinlerini kalpleri aracılığıyla etkilemek ve onları daha güzel hale getirmektir.

Oğuzhan Çemi

-Ekonomik korkular sebebiyle birçok üretimci, senarist, direktör ve oyuncu aslında bölümün içinde olan herkes maalesef daha çok izlenecek eserler üzerine yoğunlaşıyorlar ve işin kalitesi düşebiliyor. ‘’Sanat sanat için mi, sanat toplum için mi?’’ sorusunun güncellenmesi gerektiğine inanıyorum. ‘’Sanat sanat için mi, sanat para için mi?’’ olabilir şu an. İçinde ekonomik korkular olan işler, fastfood yapıyor o süreci. Tüketim toplumu olduğumuzdan beri tıpkı yemek alışkanlıklarımız üzere her şey biraz fastfood hayat formundan nasibini alıyor. Günümüzün ömür tarzları sanata da elbette yansımış oluyor. Dijital platformlar tahminen biraz can simidi üzere gözüküyor. Orada biraz daha reyting tasası olmadığı için daha sanata bedel veren kaliteli eserler çıkabiliyor. Ancak TV izleyicileri için birebir şeyi söyleyemeyebiliriz. Bu durum bir ayrışmaya gidiyor. Ülkenin sosyo-kültürel yapısına nazaran iki sınıfa ayırırsak AB kümesi daha çok dijital platformalara kayıyor, total kümesi ise televizyon izliyor genel olarak. Reklam verenlerde tabi buna nazaran bir akış içinde kalıyor. Televizyon izleyenlerin sosyo-kültürel yapısına nazaran reklamlar da değişiyor. Tahminen bu dijital platformlar oyunculuk manasında bir can simidi olabilir dediğim üzere. Bence bütün bölümün, önümüzdeki devirlerde şapkalarımızı önümüze alıp düşünmemiz gerekiyor. Tabi ben bunları ikaz ediyormuş üzere bir pozisyonda değilim. Bu işe çok yeni gönül vermiş birisiyim. Yalnızca tahminen eski izleyici yeni oyuncu olarak daha net görüyor olabilirim.

Tatyana Cherdyntseva

-Bu hususta yorum yapmak benim için güç artık birçok farklı metot kullanan oyunculuk okulu var.  Yani tiyatro ve sinema sanatının gelişiminde her şey hareketlidir, değişir, gelişir… Her şeyin çeşitliliği ortasında düşük kaliteli şeyler de ortaya çıkar fakat başyapıtlar da doğar.  Bana o denli geliyor ki bu türlü bir durumda herkes beğenisine nazaran bir şeyler bulabilir. Her bin başarısız deneme ve kusur için her vakit bir keyifli keşif olacaktır. Bu nedenle optimist kalıyorum ve sanatımızın yaşayacağına ve sadece ileriye ve üste yanlışsız ilerleyeceğine inanıyorum!

Oğuzhan Çemi

-Rusya devlet kanalında yayınlanacak Rus imali bir proje. Cast arayışı içine girdiklerinde beni bu proje için uygun bulmuşlar ve birkaç ay evvel bağlantıya geçtiler. Çekimlerin bir kısmı ülkemizde oldu bir kısmı Rusya’da. Kıssanın ikinci ve sonraki kısımları Türkiye’de çekilecekti.  Oynadığım karakter Rusça konuşan Türk bir karakter. Teklif bana ulaştığında heyecanlandım. Kesinlikle içinde olmak istedim bu projenin zira birebir vakitte Gazi üniversitesi Rus Lisanı ve Edebiyatı da mezunuyum. Bunu oyunculuğum ile birleştirmek yani aldığım iki eğitimi bir ortada kullanmak çok başka bir heyecandı.

Hikayede Rusya’da başlayıp eski ilgisinde meseleler yaşayan bir bayanın Türkiye’de tatile gelmesi ve olumsuz olaylar yaşadıktan sonra onu bulunduğu durumdan kurtaran Akif karakterini canlandırdım. Çekimler yaklaşık bir ay kadar Fethiye’de sürdü. Tüm kısımları çektik. Artık montaj etabında ve yayınlanmasını bekliyoruz. Ayrıyeten biz de heyecanla ikinci dönem için haber bekliyoruz zira öykü yarım kaldı.

Özellikle grubumuz çok kozmopolitti. Direktörümüz Rus, üretimcimiz Çeçen, kostüm grubumuzda Ukrayna’lı arkadaşlar vardı. Ermeni, Azeri beşerler vardı teknik kısmında. Bayan başrol oyuncumuz yeniden Belaruslu’ydu. Türk olarak ben vardım. Çok disiplinli olduklarını gördüm. Benim esasen alışkın olduğum bir şey disiplin. Bu projedeki tüm takımın da böylesine disiplinle çalışması hepimizi keyifli etti. Herkes kendi işine son derece saygılı ve özenliydi. Bunları gözlemlemek hem öğretici oldu hem de keyifli. Umuyorum bu proje gerçekleşirse ortalarında yine olabileceğim. Ayrıyeten muhtemelen o projeyi ülkemizde de izleme talihimiz olacak. 

Tatyana Cherdyntseva

-Tabii ki! ‘Acı-Tuzlu Aşk Denizi’, Türkiye’de, Rus televizyonunun ana akım kanallarından Rossiya 1 için çekilen birinci projelerden biri. Dizi, Türk oyuncuların ve sinema grubunun bir kısmının iştirakiyle dört kısımlık bir melodram. Aslında bu projeye Fethiye’de çekildiği için iş tatili demek daha düzgün olurdu. Benim için unutulmaz bir proje…Türkiye’de birinci sefer sinema çektim.  Birinci defa yabancı bir sinema grubuyla çalıştım. Bu projede her şey bir ortaya geldi. Hoş, romantik bir kıssa. Yani çok uluslu sinema takımımız, Rus ve Türk tarafından şahane oyuncular, kusursuz bir direktör, yetenekli bir kameraman ve birebir vakitte hepsi sevinçli, kibar ve arkadaş canlısı insanlardı. Müsaade günümde bile çekime gelmek istedim. Bu benim için inanılmaz bir tecrübeydi, unutulmaz bir macera yaşadım ve güçlü dostluklar edindim.

Oğuzhan Çemi

-Filmin final sahnesinde başrolü paylaştığım oyuncu arkadaşım Tatiana’ya evlenme teklifinde bulunuyordum ve yüzüğü taktığım anda birbirimize bakıp gülümsüyorduk. Aslında senaryo bu biçimdeydi. Biz bunu çekerken aniden direktörümüz ‘’Öpüşmeden evlilik teklifi mi olur?’’dedi. Tabi çok şaşırdım zira Türkiye’de bu usul sahneler senaryoya kesinlikle yazılır ve oyuncu bunu bilir hatta onay alınır. Direktörün o an içinden gelince ve çok doğal olacağını düşününce rol arkadaşımla bunu kabul ettik ve doğaçlama bir formda o sahneyi ekledik. Sinemanın son sahnesi şu ana kadar yaşadığım en enteresan tecrübe oldu.

Tatyana Cherdyntseva

 -Tüm projelerimi düşünürsem, o vakit muhtemelen en tuhaf ve en sıra dışı şey, kahramanın sahnelerden birinde gerçek bir sığır gözü yemesi gerekiyordu. (‘Messing’in Öğrencisi’ dizisi) Tabiki hem sahnede hem de sette her vakit her şeye hazırdım ve malesef bu da oldu. Gözün tadının çok daha makus olacağını düşünmüştüm. Bu ortada ancak Allaha şükür, kahramanın gözü yerken mutluymuş üzere davranmasına gerek yoktu.

Bu Rus-Türk projemizde ise pek çok şey benim için sıra dışıydı.  Lakin komik anılarımdan biri, çekimler sırasında aslında arkadaş olduğumuz, yetenekli oyuncu Oğuzhan, direktörümüzün son sahneye senaryo dışı bir öpüşme sahnesi koymasıyla biraz başı karıştı. Rusya’da bazen işler direkt sette oluşturulur. Senaryoyu değiştirmiyoruz fakat doğaçlama yapma özgürlüğümüz de var. Bir şeyler icat ediyoruz, bir şeyler ekliyoruz, bir şeyler kesiyoruz.  Benim için bu öpücük sürpriz değildi. Öpücüksüz aşk sineması olur mu? Kıssa için bir artı olacağı ortaya çıktı ve ekledik. Utangaçlık, heyecan, dikkat ve hassasiyet – bunların hepsi finaldeydi ve çok inandırıcı görünüyordu. Öykü de bu türlü olmalı esasen.

Oğuzhan Çemi

-Christoph Waltz beğendiğim ve örnek aldığım bir oyuncu. Türkiyenin Christoph Waltz’u olmak isterim. Ayrıyeten ‘Soysuzlar Çetesi’ sinemasından sonra hayranlığım giderek arttı. Kendisi Oscar ödüllü bir oyuncudur. Ödül aldığı bu sinemada birkaç lisanı anadili üzere kullanan bir nazi albayını canlandırıyor. Hayalimdeki rol tam olarak bu. O sinemadaki o karakter tam olarak benim idolüm diyebilirim. Bir sinema sinemasında birkaç lisanı çok akıcı kullanabilen oyuncu olmayı çok isterim. Bir de hani denir ya ‘’Ülkemi yurtdışında temsil etmek istiyorum.’’ diye benimki biraz aksi oldu evvel yurtdışından başladım. Bu yurtdışı projelerinde olmayı tabiki çok istiyorum lakin umarım önümüzdeki devirde kendi izleyicilerimizle de buluşuruz. 

Tatyana Cherdyntseva

-Bir sürü dileğim ve planım var.  Bir devir projesinde oynamak isterim.  Örneğin, Shakespeare’in Leydi Macbeth. Bir fantastik sinemada (Black Mirror üzere bir şey) oynamak isterim. Sahiden Rusya dışında çalışmaya başlamak istiyorum.  Çok enteresan. Artık İngilizce çalışıyorum lakin Türkçe öğrenmeye başlamayı düşünüyorum neden olmasın? Çekim yapmak için Türkiye’ye dönmeyi hayal ediyorum. Burada çalışmayı sahiden çok sevdim. Şahane yetenekli insanlara ek olarak, sıcaklığınız ve samimiyetiniz var. Ve deniz var 🙂

Sinema, tiyatro ve dizi üçlüsü içinde olmaktan memnunluk duyduğun, sana en keyif veren sanat kısmı hangisi?

Oğuzhan Çemi

-Açıkçası ben sinemayı tercih ediyorum. Sinema güya sona ermeyen bir eser üzere geliyor bana. Yıllar sonra tekrar tekrar izlenebilen bir eser üzere aslında. Bir öyküyü 100-120 dk anlatıp, vakte bırakıyor. Diziler elbette tekrar izlenebiliyor lakin sinema üzere bir tesire sahip olmuyor bir mühlet sonra. Dizilerin birden fazla reyting emelli olduğu için sanatsal telaşı düşük olabiliyor. Tiyatro için söyleyebileceğim şey şu ki, çok emek isteyen bir şey. Tabiki tiyatro eğitimi aldım ancak bir tiyatrocu değilim. Tiyatrocularımız tiyatroyu öbür bir yere koyuyorlar bunu biliyorum.

Tatyana Cherdyntseva

-Tiyatro 25 yılı aşkın müddettir benimle… Her vakit kalbimde olacak.  Sinema ise 13 yıldır benimle ve bu hakikaten bir ömür biçimi lakin tiyatroyu hayatımdan çıkaramam. Bu bir aşk.  Yani diziler sizi tanınan ve tanınır kılar.  Bu yeterli. Palavra söylemeyeceğim, bu mesleğe popülerlik için girmedim fakat bu hoş bir bonus ve dizi bir seri üretimdir. Yani, kesin teslim tarihleri, çok ölçüde gereç ve bazen provalar için kâfi vakit bile olmuyor. Bu nedenle çok fazla çalışmak gerekiyor. Sinemalara gelince, hazırlıklara, provalara, direktörle çalışmaya daha çok vakit var. Süreç daha derin ve daha zahmetli. Birden fazla başrol olmak üzere birçok uzun metrajlı sinemada rol aldım. Bu gerçek bir heyecan!

Bu ortada, tiyatro oyuncularının sinema oyuncularına nazaran büyük bir avantajı var – güç alışverişi!  Sinema oyuncuları da elbette ortaklarıyla, sinema takımıyla, direktörle güç alışverişinde bulunurlar fakat yalnızca tiyatroda oyuncu, seyirciyle her saniye direkt güç alışverişinde bulunur ve tiyatroda yanılgıya yer yok. Tiyatroda bir oburunun hayatının başından sonuna kadar birkaç saat yaşar, salona güçlü bir güç yayar ve sonunda harap bir biçimde selam vermeye sarfiyat lakin seyirci gücü, şükran ve alkışlarla dolu olarak konuta döner. Bu katiyen bir sefer denediğinizde artık bırakamayacağınız en büyük ilaçtır.

Buradan bir sonuç çıkarıyorum ve mesleğimi tüm artılarıyla ve eksileriyle seviyorum.

Oğuzhan Çemi

-Bugüne kadar oynadığım sinema ve dizilerde daima yabancı karakterleri canlandırdım. Sanıyorum dış dörünüşüm Türklerin dış görünüşüne pek benzemiyor. Artık bir kırılma olsun istiyorum. Zira bir Türk karakteri canlandırmak istiyorum. İçinde bulunduğum son dizi ‘Acı Tuzlu Aşk Denizi’ dizisinde her ne kadar yabancı lisanda de oynasam Türk bir karakteri canlandırdım. O taraftan bu rol geldiği için çok memnunum.

Rol seçimleri mesleğinizin başındayken aslında biraz sıkıntı oluyor. Daha ileri basamaklara ilerlenildiğinde istediğiniz karakteri oynamak konusunda daha özgür olabiliyorsunuz. Şu etapta da karakter ve mizaç olarak bana uygun olmadığını hissettiğim bir rolü de tabiki canlandırmıyorum ve birkaç projeyi de bu sebeple reddettim. Canlandırabilirdim ancak o seyirciye geçmeyebilirdi.  Zira yalnızca uygun oyuncu olmanız da yetmiyor. Bunu dış görünüşünüz de epey tesir ediyor.  

Evet tahminen oyuncu rol seçmez lakin kişinin kendisini daha çok heyecanlandırdığını seçmesi değerli bir bahis. Klişeyi kırmak istiyorum. Ben rol seçerim yani seçmek isterim günün sonunda. O karakterin karşı tarafta hissedilebilmesi için evvel oyuncunun bunu çok düzgün hissetmesi gerekir.

Tatyana Cherdyntseva

-Her şeyden evvel, öykünün kendisi! Benim için sinemanın ana fikir değerli.  Sonra tabi ki bayan kahramanımı ayrıntılı incelerim, onunla ortak özellikler bulmaya çalışırım, ‘İmajına ne katabilirim, ondan neler öğrenebilirim’ diye düşünürüm. Genel olarak karakteri anlamak benim için kıymetli. Aksi takdirde rol çalışmayacaktır. Genel olarak şanslıydı, tek tip bir oyuncu olmadım.  Hem yeterli bayan kahramanları hem de berbat olanları oynadım. İmajları da çok farklı; bayan kahramanlar, metresler, hatalılar, cahiller, hanımlar, saf aptallar ve kurnaz kişilikler. Yalnızca rol için kendime bakıyorum ve karakterimin daha karakteristik özelliklerini yüzeye çıkarıyorum ve olağan ki motifleri anlamalı ve sonunda kahramanımı haklı çıkarmalıyım, bunu seviyorum.

Oğuzhan bu sorumu sana soracağım; Türkiye’ de artık televizyon yerine dijital medyalarda dizi üretimleri biraz daha arttı. Dijital medyada senin içinde olduğun bir proje var mı?

Aslında dijital platformlar direktörün de oyuncunun da elini rahatlatan mecralar. Orada daha özgür olabiliyorsunuz elbette. Senaryoya uygun olarak özgürce yapılabilen bir platform olduğu için uygun oyunculukların olduğu da bir yer. O yüzden destekliyorum elbette. Televizyonlar biraz reyting biraz sansürle durdurulabilen bir yer. Platformlar kesime hizmet eden bir yer.

Televizyon hiçbir vakit bitmeyecek, daima olacak. Bilhassa bizim üzere ülkelerde çok uzun mühlet devam edecek. O yüzden televizyonları terk edilmiş üzere görmektense orada yayınlanan yapıtları kurtarmamız gerekir. Tahminen ileride bununla ilgili yasal bir düzenleme de gelebilir.

Oğuzhan Çemi

Oyunculukta en kıymetli şey eğitimin kendisi elbette. Doğal bir yetenek, doğal bir güzelliğiniz olabilir, ekran ışığınız olabilir lakin eğitiminiz olmazsa bu ışığınızı yansıtmanız pek mümkün değil. Orada duran bir model olabilirsiniz. Oyunculuk senaryoda yazılan karakteri seyirciye aktarmak için bir araçtır. Oyuncunun en büyük aracı vücududur ve vücut de bir enstrüman üzeredir. Elinizdeki senaryoyu okuyup, araştırıp vücut enstrümanınızla yeterli bir halde kullanıp o karakterin gerçeklik hissini seyirciye aktarmanız gerekiyor. Nasıl bir müzik aletini alıp kullanmak için bir eğitim gerekiyorsa oyunculuk da öyledir. Kesinlikle vücudunuzu kullanmanız gerekir. Yoksa sırf ekranda hoş ve güzel görünen bir fotoğraf olarak kalabilirsiniz.

Oyunculuğun dışında hayatımın büyük bir kısmını okuyarak, eğitim alarak ve spor yaparak geçiriyorum. Bunlar oyunculuğumu destekleyen de bir şey öte yandan. Az evvel de belirttiğim üzere vücut enstrümanını en güzel geliştiren şeylerden biri de spor yapmak. Tıpkı vakitte kick boks antrenörüyüm. Bir asker ve antrenör geçmişim olduğu için sporun içinde kalmak oyunculuğumu geliştiren de bir alan. Bu tabi tıpkı vakitte o sıkıntı set koşulları altında vücudumun ayakta kalabilmesi için de epeyce olumlu yansımalar yaratıyor.

Ayrıca yabancı lisan ise evvel bir hobi olarak başladı ve akabinde Rus Lisanı ve Edabiyatı Kısmı okuyup, mezun oldum. Akademik eğitim benim daima hayatımda olan bir şey. Bu dizide başrol seçilmemle de yararını görmüş oldum.

Tatyana Cherdyntseva

-Hepimize farklı yetenekler verildiğinden eminim.  Bir çocuk tabiatı gereği esnekliğe sahipse fakat bunu geliştirmezse, balerin yahut jimnastikçi olmaz. Oyuncu da o denli; kendini anlayabilmeli, bedenini, zihnini ve kalbini, hislerini denetim edebilmeli. ‘Tiyatro ve sinema yasalarını’ bilmelidir. Bir oyuncunun yalnızca mesleğinin başında değil, hayatı boyunca öğrenmesi ve gelişmesi gerektiğine inanıyorum. Kendinizi donatın ki verecek bir şeyiniz olsun.

Bir oyuncu olarak bu mesleği yapmak isteyen insanlara nasıl tavsiyelerde bulunmak istersin?

Oğuzhan Çemi

-Ben bu mevzuda çok şanslıyım zira şimdi başında çok âlâ eğitmenlerle ve oyuncularla karşılaştım. Abdül Süsler, Dilek Aba, Ebru Soyluerden, Can Kılcıoğlu üzere isimler… Saydığım isimlerin birçoğu Müşfik Kenter’in ekolünden gelen eğitmenler. Onlardan eğitim almanın verdiği talihi yaşıyorum. Birçok ünlü aktör, aktris yeni bir role hazırlanırken oyuncu koçlardan aldıkları özel derslerle kendilerini güncellemiş ve tecrübelerini arttırmış oluyorlar. Şu an Hollywood’da bile bir sinemaya başlarken yalnızca o karakter için kendisini dışarıdan gören bir gözle, oyuncu koçu ile birlikte çalışıp muvaffakiyete ulaşabiliyorlar. Oyuncu olmak isteyenlere tavsiyem bu işi çok âlâ bilen eğitmenlerden eğitim almaları ayrıyeten bunun sonu olmayan bir süreç olduğunu unutmamaları. Bende Craft’da ve Tiyatral Sanatlar Akademisi’nde eğitimler almama karşın önümüzdeki periyotta Rusya’da ‘Skola Dramı Germana Sidikova’da yeni bir eğitime başlıyorum.

Son olarak sizlere hem bu projemizi hem de oyunculuğa bakış açımızı okurlarınızla paylaşmamamıza imkan verdiğiniz için teşekkür ederim.

Tatyana Cherdyntseva

-Sanat fakültesinin birinci yılında, birinci oyunculuk sınıfımızda, hocamız bize bir soru sormuştu: ‘’Oyunculuk yapmadan ya da tiyatrosuz yaşanır mı? Yanıtınız evet ise, artık ayrılın.’’  Alışılmış ki herkes yapamayacağını söyledi. Bir hafta sonra, kimileri ayrılmak istedi.  Zira her gün sabah 7:30’dan akşam 10’a kadar müsaadesiz çalıştık (4 yıllık eğitimin tamamı).  

Ama ‘öğrenmesi sıkıntı – savaşta kolay’ – (Rus atasözü)

Bu yüzden oyuncu olmak isteyenlere tavsiyem; sizin için en kıymetli şey, en azından başlangıçta, verme gereksinimi hissetmek ve çok çalışmak olmalıdır. Konstantin Sergeevich Stanislavsky’nin dediği üzere: ‘Sanatı kendi içinde sev, kendini sanatta değil’ ve daima olarak etrafındaki, içindeki dünyayı inceleyen, hayatı boyunca kendisi üzerinde çalışmaya hazır olan ve izleyiciye kıymetli bir şey söylemesi gerekiyor olan kimse, muvaffakiyet onu bekliyor. Her durumda, herkese uygun talihler diliyorum…

Sohbetimizi görselleyen fotoğraf sanatkarı Oğuzhan Muntazam’a, misafirperverliği için Fern restoranta ayrıyeten teşekkürlerimi iletmek isterim. Kendinize Kadıköy’de bir kahve ısmarlamak isterseniz Fern’e gidip o nefis kokuları içinize çekerek bir fincan kahve içebilirsiniz.

Buket Harıkçı

Oğuzhan Çemi

Tatyana Cherdyntseva

Oğuzhan Muntazam